Kaybolmak

Sadece an'da kaybolalım...

Siz hiç kendinizi kaybolmuş hisseder misiniz? Bazen zamanda kaybolmuş, bazen kendinde kaybolmuş, bazen de hayatta kaybolmuş. İçinizden hiç bir şey yapmak gelmez çünkü ne yapacağınızı bilemezsiniz. Nereye gideceğinizi, nasıl nefes alacağınızı, nerde duracağınızı bilemezsiniz. Ya durmadan bir şeyler yaparak bulursunuz kendinizi ya da öylece bir yere bakarken. Her ikisinde de kaybolmuşsunuzdur aslında. Sorgulamaya başlarsınız. Bulunduğunuz yeri, hissettiklerinizi, yaptıklarınızı, yapmadıklarınızı.. Sonra hatırlarsınız kaybolmadığınız anları, gülümsemelerinizi, kalbinizin heyecanla çarptığı anları, sonsuz enerjinizle var olduğunuz anları. Sonra o anları özlersiniz. Sonra düşünmeye başlarsınız. Ben neden kayboldum? nerde kayboldum? ne zaman kayboldum? Düşünmeler sizi yer bitirir. Kendinizi suçlarsınız baştan sona. Çünkü insan ne yaparsa kendine yapar bilerek ya da bilmeyerek. Aslında bu da kendini yeterince sevmemesinden kaynaklanır. Hep sevdiklerine öncelik vermesinden. Çünkü öyledir yani öylesini bilir öylesi öğretilmiştir ona. Kendini sevmek bencillikmiş gibi gelir. Pastanın büyük dilimini sevdiğine vermek, onun sevdiği şeyleri ona sunmak veya kendine bir şey almak yerine evine almak, ailesine almak, çocuğuna almak hep ama hep kendisinden önce gelir. Sonra bir gün bir bakmışsın kaybolmuşsun. En çok da kendini kaybetmişsin. İçin bomboş hissedersin bomboş.. Sevdiğin şeyleri, hayattan aldığın keyifleri, güzel hislerini, heyecanlarını, en acısı da gülümsemeni kaybetmişsin. Oysa hayat yaşamaya değer. Değmeyen şey senin kendine yaşattıklarındır, dediğim gibi farkında olmadan. Peki ne olacak şimdi? Şimdi hatırlama zamanı. En mutlu olduğun anları, seni mutlu eden hisleri, aynaya baktığında karşındakiyle gurur duymayı, ona gülümsemeyi, onu beğenmeyi, ona iltifat etmeyi hatırlama zamanı. Hatırlamalısın ki durduramadığın zamanda da kaybolmayasın...

07 Kasım 2023